១) គេចចេញពីទំនួលខុសត្រូវ៖ អ្នកដឹកនាំមួយចំនួនមិនសូវបានចំណាយពេលវេលាជាមួយកូនចៅមិនថាជាក្នុងពេលមានកិច្ចប្រជុំឬជាការសន្ទនាជជែកគ្នាលែងធម្មតានោះទេ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលពួកគាត់ចេញមុខមកបែរជាពេលវេលាដែលពោរពេញដោយភាពសោះកក្រោះទៅវិញ។ ពួកគាត់មិនបានសិក្សាស្វែងយល់ពីបញ្ហាលំបាករបស់កូនចៅឡើយ ហើយស្ដីបន្ទោសនូវរាល់លទ្ធផលដែលមិនបំពេញចិត្តគាត់ប៉ុណ្ណោះ។ តាមវិធីនេះ បញ្ហាដែលគាត់ចង់ដោះស្រាយមិនអាចជ្រះស្រឡះនិងទទួលអារម្មណ៍ល្អសម្រាប់ទាំងអស់គ្នានោះឡើយ វាមានតែបង្កើនកម្រិតរបស់បញ្ហាឲ្យរឹតតែពិបាកជាងមុនទៅទៀត។
២) មិនខ្វាយខ្វល់ពីមតិរិះគន់៖ អ្នកដឹកនាំដែលមិនសូវឲ្យតម្លៃទៅលើមតិយោបល់រិះគន់ពីកូនចៅជុំវិញខ្លួន នឹងធ្វើឲ្យបរិយាកាសធ្វើការងារជាមួយបុគ្គលិកប្រែជាអាប់អួ និងប៉ះពាល់ដល់សក្ដានុពលរបស់បុគ្គលិកក្នុងការសម្រេចសមិទ្ធផលសំខាន់ៗទាំងឡាយឲ្យមានព្រំដែនកំណត់ដោយសារតែភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់អ្នក។ ប៉ុន្តែនេះមិនមែនមានន័យថាអ្នកត្រូវតែស្ដាប់និងធ្វើតាមមតិយោបល់របស់មនុស្សគ្រប់គ្នាទាំងអស់នោះទេ។ ក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំ អ្នកចាំបាច់ត្រូវដឹងថាអ្វីខ្លះទៅដែលអ្នកអាចគ្រប់គ្រងនិងកែតម្រូវវាឲ្យល្អប្រសើរបាន ហើយអ្វីខ្លះវិញទៅដែលស្ថិតនៅហួសព្រំដែនរបស់អ្នក។
៣) មិនហ៊ានសារភាពនូវកំហុសរបស់ខ្លួនឯង៖ ឋានៈខ្ពស់ជាងគេមិនមែនមានន័យថាអ្នកនឹងមិនចេះខុសជារៀងរហូតនោះទេ។ ការសាងកំហុសមិនមែនជាបញ្ហានោះឡើយ តែការណ៍ដែលអ្នកមិនហ៊ានទទួលស្គាល់ថាខ្លួនឯងខុសនិងកែតម្រូវនោះទៅវិញទេទើបជាបញ្ហាពិតប្រាកដ ជាពិសេសវាក៏បានឆ្លុះបញ្ចាំងពីអត្តចរិតរបស់អ្នកថាជានរណាផងដែរ។ បើអ្នកមិនទទួលស្គាល់នូវកំហុសឆ្គងរបស់ខ្លួនឯង នោះនៅថ្ងៃណាមួយកូនចៅរបស់អ្នកនឹងរៀនសូត្រត្រាប់តាមគំរូរបស់អ្នកមកវិញមិនខាន៕
សួស្ដី អ្នកទាំងអស់គ្នា ដែលបានចូលទស្សនានូវផេករបស់ខ្ញុំបាទ ។ ខ្ញុំបាទឈ្មោះ សួស ប៊ុនសឿង ជាម្ចាស់ផេកនេះ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់នៅពេលអ្នកទាំងអស់គ្នាចូល មើល ចំនេះដឹងថ្មីៗនៅក្នុងផេងរបស់ខ្ញុំបាទ ។ ខ្ញុំនឹងខិតខំស្វែងរកចំនេះដឹងថ្មីៗ និងមានប្រយោជន៍ ជួនមិត្តទាំងអស់គ្នា ដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍សមត្ថភាពរបស់អ្នកឲ្យកាន់តែរីកចំរើន ។
No comments:
Post a Comment